زیادی که حرف بزنی، حرفت خریدار ندارد!
همان قانون عرضه و تقاضاست...

تو را چه به فرهاد؟ ... یک فرهاد است و یک بیستون عاشقی ...
تو همین یک وجب دیوار فاصله را بردار ... من باورت میکنم ...

هر کس ساز خودش را می زند ...
اما مهم شما هستید که به هر سازی نرقصید ...

کجای قصه خوابیدی، که من تو گریه بیدارم ...
که هر شب هرم دستاتو به آغوشم بدهکارم ...
تو با دلتنگیای من، تو با این جاده همدستی ...
تظاهر کن ازم دوری، تظاهر می کنم هستی ...

چشم مخصوص تماشاست اگر بگذارند ...
و تماشای تو زیباست اگر بگذارند ...

دستم نمیرسد به آسمان ...
اما دست تو را که میگیرم ...
انگار چند ستاره در مشتم پنهان کرده ام ...

کاش می دانستی که آدمها هرچقدر بزرگتر میشوند دلشان بیشتر بغل میخواهد ...
حتی بیشتر از وقتی که کودک بودند ... !

برای بدست آوردنت نمی جنگم ...
به گدایی قلبت هم نمی آیم ...
دوستت دارم ...
فارغ از داشتنت ...

با من بمان
بگذار دو نفر
از تعداد آدم های تنهای زمین کم شود
شاید اینطور بتوانیم
تعادل را به زمین برگردانیم

جا برای من گنجشک، زیاد است، ولی ...
به درختان خیابان تو عادت دارم ...

آنان که «عوض» شدنشان بعید است ...
«عوضی» شدنشان قطعی است ...

خیلی وقتها ...
مهمترین حرف میان دو نفر همانی است که هرگز به هم نمی گویند ...

خدا مرا از �

خدا مرا از بهشت راند و از زمین ترساند ... شما مرا از زمین راندید و از خدا ترساندید ! هم اکنون در کنار شیطان آرامیده ام! نه مرا از خود می راند و نه از خود می ترساند ...!